It's more fun in the Philippines: Palawan
Blijf op de hoogte en volg Devi
08 Juni 2013 | Filipijnen, El Nido
Joehoe! Daar zijn we weer! Oke, ik klink nu iets vrolijker dan dat ik in werkelijkheid ben, vier uurtjes slaap doet geen wonderen voor mijn humeur. Maar goed, vannacht, of eigenlijk vanochtend, ben ik weer heelhuids in Taipei aangekomen. Om vijf uur mocht ik eindelijk weer mijn eigen bedje in. Het was echt een geweldige vakantie, maar toch ook wel heel vermoeiend. We hebben ook nog wel een aantal tegenslagen gehad, en ik weet nu dat met alleen een backpack reizen ook niet altijd even makkelijk is.
Zaterdag 25 mei was het dan zover. Na een hele middag inpakken, weer uitpakken, en weer opnieuw inpakken (en dat een stuk of tien keer) zijn Tirza en ik om 20.00 uur met de bus naar het vliegveld vertrokken. Omdat toevallig die dag ineens de weegschaal uit de common room verdwenen was, wisten we niet of onze backpack te zwaar was (we mochten 7 kg handbagage mee), gelukkig werd het in Taipei niet gewogen en mocht alles mee. Voor de zekerheid hebben we onze backpacks even stiekem gewogen bij een lege incheckbalie en ze waren allebei acht kilo. Dat komt wel goed, dachten we. We vlogen om 01.25 van Taipei naar Manila, de hoofdstad. Daar moesten we wachten op een overstap die om 08.00 vertrok naar Puerto Princesa. De hoofdstad van Palawan. Vanaf daar zouden we met de bus verder reizen naar onze eerste bestemming, El Nido.
Rond 03.30 kwamen we aan in Manila. Het vliegveld van Manila is strenger beveiligd dan ieder ander vliegveld dat ik heb bezocht. Er zijn aparte in- en uitgangen en bij iedere ingang moet je bagage al door een x-ray en moet jezelf al door een poortje. Er loopt ook erg veel beveiliging en politie rond. Op het vliegveld hebben we een heerlijk pasta ontbijt gegeten. Bij het inchecken voor de vlucht van Manila naar Puerto Princesa, moesten onze backpacks dus wel gewogen worden. We hadden onze dikste kleding al aangetrokken voor het wegen, maar alsnog waren ze 0,4 kg te zwaar. uiteindelijk hebben we onze camera, telefoon, portemonnee en Ipod nog ergens in onze zakken weg weten te stoppen, we hebben ons even doodgezweet, letterlijk en figuurlijk, maar toen zaten we dan eindelijk onder het maximale gewicht en konden op weg naar de volgende vlucht.
Palawan is het meest westelijke eiland van de Filipijnen. Vanaf Manila is het niet meer dan anderhalf uur vliegen. De hoofdstad Puerto Princesa heeft maar een heel klein vliegveld. El Nido, onze eindbestemming, ligt in het noordwesten op een afstand van vijf uur rijden in een busje (van) dat alle snelheidslimieten overschrijdt. Na een zeer oncomfortabele rit over een erg hobbelige weg waren we rond 16.00 uur eindelijk aangekomen in El Nido. Onderweg heb ik af en toe nog wel mijn ogen uitgekeken. De dorpjes langs de weg zijn erg primitief, houten hutjes met rieten daken, karren die door ossen getrokken worden, en van stoepen hebben ze hier nog nooit gehoord. Ook lopen er veel zwerfhonden rond op het eiland. De weg bestaat trouwens uit klei. Natuurlijk had het allemaal zijn charme, maar ik moest nog wel even wennen aan de armoede waarin de mensen hier leven.
Allereerst zijn we op zoek gegaan naar onze slaapplek. We hadden een cottage voor vier nachten met uitzicht op zee. Dit klinkt allemaal heel mooi, maar dat was het dus niet. Allereerst was het eerst honderd trappen op voor we bij het huisje waren, dat was nog het minst ergste, ten tweede wilden we hier op het eerste gezicht al niet heel graag vier nachten blijven. Voor de deur van het huisje vonden we al een heel mierennest, en toen we binnenkwamen, lagen er ook allemaal mieren op het bed. Het huisje was niet groter dan de slaapkamer een hele kleine wc/douche. de Douchekop hing aan de muur zo'n beetje naast de wc dus als we zouden gaan douchen zou alles nat worden. Nadat we dit allemaal op ons in hebben laten werken zijn we eerst maar gaan eten bij een strandtent. De omgeving was echt prachtig. Jammer genoeg was het weer omgeslagen. In Puerto Princesa scheen de zon nog volop, maar tijdens de busrit begon het te regenen. Na het eten zijn we terug naar het huisje gegaan omdat we uitgeput waren van de hele nacht en dag reizen. Daar kwamen we er nog eens achter dat er bijna geen water uit de douche kwam, en alles wat er uit wel uitkwam, was koud. Nu zijn we er later achtergekomen dat alleen een koud water douche hebben best wel veel voorkomend is in de Filipijnen. Behalve de mieren op het bed, zaten er ook allemaal mieren in en op de wc, er zat ook nog een grote spin verstopt naast de wc, maar toen we een kakkerlak zagen vliegen en tussen de muur door naar buiten zagen kruipen, was dat voor ons wel de druppel. We wilden hier geen minuut langer blijven. We hebben ook meteen onze spullen gepakt en zijn op zoek gegaan naar een nieuw verblijf. Bij het eerste de beste mooi pension dat we tegenkwamen zijn we meteen naar binnen gegaan en gelukkig hadden zij nog plek. Het was wel prijziger maar ja dan heb je wel wat. We kregen een schone kamer met aparte bedden, een douche met koud en warm water, airco en ontbijt. Hier zouden we het wel een paar dagen uithouden.
Omdat El Nido best wel ver van de bewoonde wereld ligt, is er overdag bijna nergens elektriciteit, en als er elektriciteit is, valt die nog vaak uit ook. Gelukkig had ons pension back-up generators, maar als die aanstonden hadden we geen airco of heet water, maar daar konden we wel mee leven.
Omdat rond juni het regenseizoen begint op de Filipijnen, waren we niet zeker van het mooie weer, maar de volgende dag zag het weer er hartstikke goed uit. We hebben een kano gehuurd en zijn over zee gaan kanoën naar het dichtstbijzijnde eiland. De zee hier is erg kalm vergeleken met Nederland. Er zijn haast geen golven tenzij er een boot over het water gaat. De kanoverhuurder zei dat het ongeveer een half uur zou duren voordat je bij het volgende strand was, maar wij deden er wel iets langer over. Toen we het eindelijk hadden bereikt begon net het weer om te slaan en begon het te regenen. We konden verder geen kant op want het was echt een onbewoond eiland. Langs de kust van dit eiland heb ik trouwens ook voor het eerst het koraal gezien. Het water was zo helder dat je de bodem kon zien. Na vijf minuten op het eiland zijn we toch maar weer terug gaan kanoën naar El Nido omdat we in die vijf minuten helemaal lek gestoken waren door alle muggen op het eiland. Toen we ongeveer op de helft waren, begon het ineens keihard te regenen. De wind was een stuk sterker geworden en het kanoën dus een stuk zwaarder. Gelukkig is het hier niet koud ook al regent het want we hadden allebei alleen onze bikini aan. Toen we weer bij El Nido waren (een stuk sneller dan de heenweg) was het weer droog en zijn we meteen onder de douche gesprongen. De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan. Een middagdutje mocht daar natuurlijk niet aan ontbreken, en 's avonds hebben we onze eerste cocktails, sangria, op het strand gedronken tijdens Happy Hour.
Dinsdag was toch wel de leukste dag van de vakantie. Het is natuurlijk wel heel bijzonder als je je verjaardag op zo'n mooie plek mag vieren. Om acht uur zijn we al opgestaan omdat we een island hopping tour gingen doen. We zaten met nog een Chinees en een Chileens stel op de boot. Het eerste strand waar we heen gingen heette secret beach. Secret was het zeker want toen we met de boot aan kwamen varen dacht ik eerst dat hij recht op de rotsen af ging, maar toen we dichterbij voeren, kon je zien dat er een kleine opening zat tussen de rotsen waar de boot doorheen ging. Daar achter was het water zo ongelooflijk helder, en de omgeving was zo mooi, dat ik mijn ogen niet kon geloven. Het weer was trouwens prachtig de hele dag dus dat deed de omgeving wel ten goede. De boot voer langs de hoge rotsen richting het strand waar hij ankerde. Op deze plek heb ik voor de eerste keer gesnorkeld, en ik kan me geen mooiere plek bedenken. Er zaten superveel verschillende vissen en het koraal was ook prachtig. De gids van de boot snorkelde met ons mee om de mooiste plekjes te laten zien. Het volgende strand heette hidden beach. We moesten eerst een gat tussen de rotsen door zwemmen om er te kunnen komen. Hier hebben we ook weer heel veel vissen gezien en nog mooier koraal. Hier zat alleen wel veel plankton in het water. Ik voelde allemaal kleine steekjes op mijn huid maar hij zei dat het geen kwaad kon, en na een paar minuten trok het inderdaad ook weer weg.
Na al deze activiteiten op de vroege morgen had iedereen wel honger gekregen en gingen we op een ander eiland lunchen op het strand. De lunch was gegrilde vis, octopus, gamba's en fruit en komkommersalade met rijst. Na de lunch zijn we nog een shrine wezen bekijken, en daarna zijn we op weg gegaan naar het laatste eiland, het helikoptereiland, waar we nog gesnorkeld en gezwommen hebben. Om vier uur waren we weer terug bij El Nido. Inmiddels was het alweer bewolkt, dus de rest van de dag bestond uit douchen, eten en cocktails.
Woensdag hebben we een heerlijk luierdagje gehad. Uitslapen hoort daarbij. Dus om 13.00 uur zijn we pas de deur uitgegaan om te lunchen. Het was heerlijk weer buiten dus na de lunch zijn we nog even op het strand gaan liggen om aan ons kleurtje te werken. Op het strand liggen is hier niet echt gebruikelijk, net als in Taiwan trouwens, natuurlijk zijn het alleen maar buitenlanders die dit doen, maar hier waren ook niet veel buitenlanders die op het strand lagen.
Donderdag was het alweer tijd om El Nido te verlaten. Om 10.30 zijn we weer met een van teruggegaan naar Puerto Princesa, waar we nog twee nachten zouden blijven. Tijdens de terugrit hebben we nog even stilgestaan omdat de chauffeurs bang waren om in de klei vast te komen staan. Woensdagnacht heeft het heel erg geregend dus de wegen waren een grote modderpoel. Gelukkig konden we snel alweer verder, maar de terugweg duurde wel iets langer dan de heenweg.
Onze chauffeur heeft ons meteen bij ons hotel afgezet, dus na onze spullen weggezet te hebben zijn we eerst ergens gaan eten en daarna lekker op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag zouden we om 7.00 uur opgehaald worden voor onze volgende tour. Dit hotel was trouwens prima, op de douche na. De douche had alleen koud water, dat was nog niet zo erg maar, de straal was heel zacht en er kwam weinig water uit, maar gelukkig was het maar voor twee nachten. De rest van kamer zag er prima uit.
Vrijdag werden we om 7.00 uur opgehaald met een van om de underground river tour te gaan doen. De underground river is een van de 7 natuurwonderen van de wereld. Het is een rivier die voor een aantal kilometer door een grot stroomt. Na anderhalf uur rijden kwamen in Sabang aan, waar we met een boot naar het eiland gingen waar de underground river was. Tijdens het tochtje met de boot heb ik trouwens nog een zeeschildpad gezien!
Op het eiland aangekomen gingen we eerst van start met de tour, we moesten nog wel eventjes wachten maar al met al duurde het wachten niet heel lang. we moesten allemaal een lifevest om en een bouwvakkershelm op dus we zagen er allemaal erg charmant uit. Met z'n tienen moesten we in kayak en daarmee gingen we rivier op. De gids was de man die de kayak bestuurde en hij had een zwaar accent als hij Engels sprak, dus vaak verstond ik hem niet. Maar dat was niet echt nodig. Het was echt heel mooi om de grot van binnen te zien. En ik vond het ook wel spannend om met z'n tienen in zo;n klein bootje te zitten. In de grot was het echt pikkedonker. Degene die voorop zat moest de zaklamp vasthouden en naar de aanwijzingen van de gids luisteren om delen van de grot met licht te beschijnen. Na ongeveer een uur was de tour over want we mochten maar 1,4 km de grot in, al was dat wel meer dan genoeg. Op het eiland waren ook nog apen en lizards in het wild te zien. De lizards waren echt supergroot en ze bewogen zich op een heel grappige manier voort. De apen waren vanzelfsprekend weer prachtig om te zien. Na dit alles hebben we nog een heerlijke lunch op het strand gekregen bestaande uit buffet met rijst, vis, kip, groente en fruit.
Zaterdagochtend was het dan weer tijd om door te vliegen naar het volgende eiland: Luzon. Dat is het grootste eiland van de Filipijnen waar onder andere de hoofdstad Manila ligt. Wat we daar allemaal voor avonturen hebben beleefd, vertel ik jullie morgen weer. Voor nu vind ik het wel weer even genoeg!
Zaterdag 25 mei was het dan zover. Na een hele middag inpakken, weer uitpakken, en weer opnieuw inpakken (en dat een stuk of tien keer) zijn Tirza en ik om 20.00 uur met de bus naar het vliegveld vertrokken. Omdat toevallig die dag ineens de weegschaal uit de common room verdwenen was, wisten we niet of onze backpack te zwaar was (we mochten 7 kg handbagage mee), gelukkig werd het in Taipei niet gewogen en mocht alles mee. Voor de zekerheid hebben we onze backpacks even stiekem gewogen bij een lege incheckbalie en ze waren allebei acht kilo. Dat komt wel goed, dachten we. We vlogen om 01.25 van Taipei naar Manila, de hoofdstad. Daar moesten we wachten op een overstap die om 08.00 vertrok naar Puerto Princesa. De hoofdstad van Palawan. Vanaf daar zouden we met de bus verder reizen naar onze eerste bestemming, El Nido.
Rond 03.30 kwamen we aan in Manila. Het vliegveld van Manila is strenger beveiligd dan ieder ander vliegveld dat ik heb bezocht. Er zijn aparte in- en uitgangen en bij iedere ingang moet je bagage al door een x-ray en moet jezelf al door een poortje. Er loopt ook erg veel beveiliging en politie rond. Op het vliegveld hebben we een heerlijk pasta ontbijt gegeten. Bij het inchecken voor de vlucht van Manila naar Puerto Princesa, moesten onze backpacks dus wel gewogen worden. We hadden onze dikste kleding al aangetrokken voor het wegen, maar alsnog waren ze 0,4 kg te zwaar. uiteindelijk hebben we onze camera, telefoon, portemonnee en Ipod nog ergens in onze zakken weg weten te stoppen, we hebben ons even doodgezweet, letterlijk en figuurlijk, maar toen zaten we dan eindelijk onder het maximale gewicht en konden op weg naar de volgende vlucht.
Palawan is het meest westelijke eiland van de Filipijnen. Vanaf Manila is het niet meer dan anderhalf uur vliegen. De hoofdstad Puerto Princesa heeft maar een heel klein vliegveld. El Nido, onze eindbestemming, ligt in het noordwesten op een afstand van vijf uur rijden in een busje (van) dat alle snelheidslimieten overschrijdt. Na een zeer oncomfortabele rit over een erg hobbelige weg waren we rond 16.00 uur eindelijk aangekomen in El Nido. Onderweg heb ik af en toe nog wel mijn ogen uitgekeken. De dorpjes langs de weg zijn erg primitief, houten hutjes met rieten daken, karren die door ossen getrokken worden, en van stoepen hebben ze hier nog nooit gehoord. Ook lopen er veel zwerfhonden rond op het eiland. De weg bestaat trouwens uit klei. Natuurlijk had het allemaal zijn charme, maar ik moest nog wel even wennen aan de armoede waarin de mensen hier leven.
Allereerst zijn we op zoek gegaan naar onze slaapplek. We hadden een cottage voor vier nachten met uitzicht op zee. Dit klinkt allemaal heel mooi, maar dat was het dus niet. Allereerst was het eerst honderd trappen op voor we bij het huisje waren, dat was nog het minst ergste, ten tweede wilden we hier op het eerste gezicht al niet heel graag vier nachten blijven. Voor de deur van het huisje vonden we al een heel mierennest, en toen we binnenkwamen, lagen er ook allemaal mieren op het bed. Het huisje was niet groter dan de slaapkamer een hele kleine wc/douche. de Douchekop hing aan de muur zo'n beetje naast de wc dus als we zouden gaan douchen zou alles nat worden. Nadat we dit allemaal op ons in hebben laten werken zijn we eerst maar gaan eten bij een strandtent. De omgeving was echt prachtig. Jammer genoeg was het weer omgeslagen. In Puerto Princesa scheen de zon nog volop, maar tijdens de busrit begon het te regenen. Na het eten zijn we terug naar het huisje gegaan omdat we uitgeput waren van de hele nacht en dag reizen. Daar kwamen we er nog eens achter dat er bijna geen water uit de douche kwam, en alles wat er uit wel uitkwam, was koud. Nu zijn we er later achtergekomen dat alleen een koud water douche hebben best wel veel voorkomend is in de Filipijnen. Behalve de mieren op het bed, zaten er ook allemaal mieren in en op de wc, er zat ook nog een grote spin verstopt naast de wc, maar toen we een kakkerlak zagen vliegen en tussen de muur door naar buiten zagen kruipen, was dat voor ons wel de druppel. We wilden hier geen minuut langer blijven. We hebben ook meteen onze spullen gepakt en zijn op zoek gegaan naar een nieuw verblijf. Bij het eerste de beste mooi pension dat we tegenkwamen zijn we meteen naar binnen gegaan en gelukkig hadden zij nog plek. Het was wel prijziger maar ja dan heb je wel wat. We kregen een schone kamer met aparte bedden, een douche met koud en warm water, airco en ontbijt. Hier zouden we het wel een paar dagen uithouden.
Omdat El Nido best wel ver van de bewoonde wereld ligt, is er overdag bijna nergens elektriciteit, en als er elektriciteit is, valt die nog vaak uit ook. Gelukkig had ons pension back-up generators, maar als die aanstonden hadden we geen airco of heet water, maar daar konden we wel mee leven.
Omdat rond juni het regenseizoen begint op de Filipijnen, waren we niet zeker van het mooie weer, maar de volgende dag zag het weer er hartstikke goed uit. We hebben een kano gehuurd en zijn over zee gaan kanoën naar het dichtstbijzijnde eiland. De zee hier is erg kalm vergeleken met Nederland. Er zijn haast geen golven tenzij er een boot over het water gaat. De kanoverhuurder zei dat het ongeveer een half uur zou duren voordat je bij het volgende strand was, maar wij deden er wel iets langer over. Toen we het eindelijk hadden bereikt begon net het weer om te slaan en begon het te regenen. We konden verder geen kant op want het was echt een onbewoond eiland. Langs de kust van dit eiland heb ik trouwens ook voor het eerst het koraal gezien. Het water was zo helder dat je de bodem kon zien. Na vijf minuten op het eiland zijn we toch maar weer terug gaan kanoën naar El Nido omdat we in die vijf minuten helemaal lek gestoken waren door alle muggen op het eiland. Toen we ongeveer op de helft waren, begon het ineens keihard te regenen. De wind was een stuk sterker geworden en het kanoën dus een stuk zwaarder. Gelukkig is het hier niet koud ook al regent het want we hadden allebei alleen onze bikini aan. Toen we weer bij El Nido waren (een stuk sneller dan de heenweg) was het weer droog en zijn we meteen onder de douche gesprongen. De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan. Een middagdutje mocht daar natuurlijk niet aan ontbreken, en 's avonds hebben we onze eerste cocktails, sangria, op het strand gedronken tijdens Happy Hour.
Dinsdag was toch wel de leukste dag van de vakantie. Het is natuurlijk wel heel bijzonder als je je verjaardag op zo'n mooie plek mag vieren. Om acht uur zijn we al opgestaan omdat we een island hopping tour gingen doen. We zaten met nog een Chinees en een Chileens stel op de boot. Het eerste strand waar we heen gingen heette secret beach. Secret was het zeker want toen we met de boot aan kwamen varen dacht ik eerst dat hij recht op de rotsen af ging, maar toen we dichterbij voeren, kon je zien dat er een kleine opening zat tussen de rotsen waar de boot doorheen ging. Daar achter was het water zo ongelooflijk helder, en de omgeving was zo mooi, dat ik mijn ogen niet kon geloven. Het weer was trouwens prachtig de hele dag dus dat deed de omgeving wel ten goede. De boot voer langs de hoge rotsen richting het strand waar hij ankerde. Op deze plek heb ik voor de eerste keer gesnorkeld, en ik kan me geen mooiere plek bedenken. Er zaten superveel verschillende vissen en het koraal was ook prachtig. De gids van de boot snorkelde met ons mee om de mooiste plekjes te laten zien. Het volgende strand heette hidden beach. We moesten eerst een gat tussen de rotsen door zwemmen om er te kunnen komen. Hier hebben we ook weer heel veel vissen gezien en nog mooier koraal. Hier zat alleen wel veel plankton in het water. Ik voelde allemaal kleine steekjes op mijn huid maar hij zei dat het geen kwaad kon, en na een paar minuten trok het inderdaad ook weer weg.
Na al deze activiteiten op de vroege morgen had iedereen wel honger gekregen en gingen we op een ander eiland lunchen op het strand. De lunch was gegrilde vis, octopus, gamba's en fruit en komkommersalade met rijst. Na de lunch zijn we nog een shrine wezen bekijken, en daarna zijn we op weg gegaan naar het laatste eiland, het helikoptereiland, waar we nog gesnorkeld en gezwommen hebben. Om vier uur waren we weer terug bij El Nido. Inmiddels was het alweer bewolkt, dus de rest van de dag bestond uit douchen, eten en cocktails.
Woensdag hebben we een heerlijk luierdagje gehad. Uitslapen hoort daarbij. Dus om 13.00 uur zijn we pas de deur uitgegaan om te lunchen. Het was heerlijk weer buiten dus na de lunch zijn we nog even op het strand gaan liggen om aan ons kleurtje te werken. Op het strand liggen is hier niet echt gebruikelijk, net als in Taiwan trouwens, natuurlijk zijn het alleen maar buitenlanders die dit doen, maar hier waren ook niet veel buitenlanders die op het strand lagen.
Donderdag was het alweer tijd om El Nido te verlaten. Om 10.30 zijn we weer met een van teruggegaan naar Puerto Princesa, waar we nog twee nachten zouden blijven. Tijdens de terugrit hebben we nog even stilgestaan omdat de chauffeurs bang waren om in de klei vast te komen staan. Woensdagnacht heeft het heel erg geregend dus de wegen waren een grote modderpoel. Gelukkig konden we snel alweer verder, maar de terugweg duurde wel iets langer dan de heenweg.
Onze chauffeur heeft ons meteen bij ons hotel afgezet, dus na onze spullen weggezet te hebben zijn we eerst ergens gaan eten en daarna lekker op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag zouden we om 7.00 uur opgehaald worden voor onze volgende tour. Dit hotel was trouwens prima, op de douche na. De douche had alleen koud water, dat was nog niet zo erg maar, de straal was heel zacht en er kwam weinig water uit, maar gelukkig was het maar voor twee nachten. De rest van kamer zag er prima uit.
Vrijdag werden we om 7.00 uur opgehaald met een van om de underground river tour te gaan doen. De underground river is een van de 7 natuurwonderen van de wereld. Het is een rivier die voor een aantal kilometer door een grot stroomt. Na anderhalf uur rijden kwamen in Sabang aan, waar we met een boot naar het eiland gingen waar de underground river was. Tijdens het tochtje met de boot heb ik trouwens nog een zeeschildpad gezien!
Op het eiland aangekomen gingen we eerst van start met de tour, we moesten nog wel eventjes wachten maar al met al duurde het wachten niet heel lang. we moesten allemaal een lifevest om en een bouwvakkershelm op dus we zagen er allemaal erg charmant uit. Met z'n tienen moesten we in kayak en daarmee gingen we rivier op. De gids was de man die de kayak bestuurde en hij had een zwaar accent als hij Engels sprak, dus vaak verstond ik hem niet. Maar dat was niet echt nodig. Het was echt heel mooi om de grot van binnen te zien. En ik vond het ook wel spannend om met z'n tienen in zo;n klein bootje te zitten. In de grot was het echt pikkedonker. Degene die voorop zat moest de zaklamp vasthouden en naar de aanwijzingen van de gids luisteren om delen van de grot met licht te beschijnen. Na ongeveer een uur was de tour over want we mochten maar 1,4 km de grot in, al was dat wel meer dan genoeg. Op het eiland waren ook nog apen en lizards in het wild te zien. De lizards waren echt supergroot en ze bewogen zich op een heel grappige manier voort. De apen waren vanzelfsprekend weer prachtig om te zien. Na dit alles hebben we nog een heerlijke lunch op het strand gekregen bestaande uit buffet met rijst, vis, kip, groente en fruit.
Zaterdagochtend was het dan weer tijd om door te vliegen naar het volgende eiland: Luzon. Dat is het grootste eiland van de Filipijnen waar onder andere de hoofdstad Manila ligt. Wat we daar allemaal voor avonturen hebben beleefd, vertel ik jullie morgen weer. Voor nu vind ik het wel weer even genoeg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
