Michel in taiwan: part 2

Laat ik maar meteen beginnen bij waar ik gisteren gebleven was. Maandag was het nog steeds heel erg mooi weer, dus het was tijd voor een dagje Tamsui, een vissershaven in het noorden van Taipei waar ik al een keer ben geweest met Tirza en Tamara. Het was de eerste school/werkdag voor de Taiwanezen dus dat kwam ons mooi uit, het was namelijk niet heel erg druk. We hebben wat rondgelopen langs het water en heerlijk van het zonnetje genoten. Later zijn we met de ferry naar Bali district gegaan, waar we een hele mooie fiets hebben gehuurd, een tandem, maar dan zaten we naast elkaar en hadden we een mooi dakje boven ons hoofd. Ik zou het zelf geen tandem noemen maar toch heet het zo volgens de Taiwanezen.
Michel had de tijd van z'n leven in onze fietskar. Ja als je thuis nooit fietst is zo'n fiets opeens toch wel heel leuk. Hij vond het geweldig om zo snel mogelijk scherpe bochten te maken. Ik vond dat iets minder leuk want ik was iedere keer bang dat ik uit het karretje zou vallen. Maar uiteindelijk kon ik er wel om lachen natuurlijk. Na een uurtje gefietst te hebben, waren we het wel weer zat en zijn we weer terug met de boot naar Tamsui gegaan. Na een lekker frozen yoghurt ijsje heeft Michel nog even alle "kermisattracties" uitgeprobeerd. Hij is namelijk dol op schieten. Na een kleine opblaasbare honkbalknuppel en een hele grote opblaasbare mokerhamer van angry birds te hebben gewonnen, zijn we weer terug naar het hotel gegaan.

Dinsdag hadden we met Tirza en Erik afgesproken om kaorou te eten = Taiwanese barbecue (binnen). Dit had ik zelf ook nog nooit gedaan dus ik was wel benieuwd. Voor 440 dollar p.p. kun je onbeperkt eten en drinken. Het vinden van het restaurant was even een probleem, aangezien Tirza en ik alles aan Erik over hadden gelaten, wat dus niet zo'n goed idee bleek te zijn. Nadat Erik het restaurant op had gebeld, zouden ze ons bij de starbucks ophalen (jaja wat een service!!). Na 5 minuten belde iemand van het restaurant alweer terug omdat hij niet wist bij welke starbuks we stonden. Toen zijn we een stuk terug de straat in gelopen waarna we het op wonderbaarlijke wijze toch nog zelf gevonden hebben.Toen we eenmaal zaten werd eerst netjes uitgelegd hoe het allemaal werkte met bestellen etc. Zodra het vlees wat we besteld hadden op tafel stond, deed de bediening de eerste keer even voor, en daarna konden we zelf aan de gang. Na zo'n 2,5 waren we wel uitgegeten. Het is zeker de moeite waard om nog een keer naar toe te gaan want het was echt superlekker! Daar waren we het gelukkig allemaal over eens.

Woensdag was wat minder lekker eten (voor mij dan), ik had Michel verteld dat er in Ximen een modern toilet restaurant zit, een restaurant waar je zit op een wc pot, en waar je je eten in bakjes krijgt in de vorm van hurkwc's of badkuipen. Daar moesten we natuurlijk naartoe want dat maak j niet iedere dag mee. Voor de deur stond een grote wc pot met een dikke drol in waar hij natuurlijk even mee op de foto is geweest (voor foto's zie facebook). Ik kon nou niet zeggen dat het er erg uitnodigend uitziet om te gaan eten, maar ja het is wel apart.
We zaten aan een tafel (twee wastafels met een glazen plaat eroverheen) tegen de muur die betegeld was als een badkamer. Er hing ook daadwerkelijk een douchekop met kraan aan de muur.
Ons drinken kregen we in een mooi urinoir, en ons eten werd mooi geserveerd in een mini-badkuip en kleine hurktoiletten. Helaas was het eten niet zo heel erg lekker, Michel z'n spaghetti was nog best te doen, maar mijn rijst met Italian meatballs (wat ik overigens met pasta had besteld in plaats van rijst) was echt niet te eten. Het ijs wat we toe kregen was ook echt niet lekker, hoewel het er wel heel leuk uit zag, het was chocolade en vanille ijs dus het zag er echt uit als een drol.

Om Michel ook iets bij te brengen van de Taiwanese cultuur, hebben we donderdag de Longshan tempel bezocht, een van de oudste tempels hier in Taipei. Dit stond ook nog op mijn to do lijstje want hier was ik zelf ook nog niet eerder geweest. Hoewel ik al veel tempels heb bezocht in Taiwan, mag deze alsnog niet overgeslagen worden.
Het was veel drukker dan ik verwacht had bij de tempel. Waarschijnlijk was het een feest/offer/gedenkdag waar ik natuurlijk niet van op de hoogte was. Alle mensen brandden wierook, beden en zongen. Eigenlijk was het veel te druk om echt iets te zien van de tempel. Overal stonden mensen voor de Boeddha-beelden wat ik eigenlijk wel het mooist vind om te zien van een tempel. Dus na een foto hier en daar gemaakt te hebben, zijn we maar weer weggegaan.

Voor vrijdag stond er weer een dagje uit op de planning. Toen zijn we naar shifen gegaan, een klein dorpje ten oosten van Taipei midden in de bergen. Shifen staat bekend om de lantaarns die je er zelf op kan laten in de lucht, en er is ook een waterval te vinden.
Vrijdag hadden we iets minder geluk met het weer. Het regende de hele dag. Aan de ene kant was dat wel mooi, want hierdoor was het erg rustig overal, maar aan de andere kant is het gewoonweg kut. Aan het eind van de dag waren we zeiknat en waren we blij dat we weer in het hotel terug waren.
Toen we in Shifen aankwamen, zijn we eerst maar meteen naar de waterval gegaan. De waterval van Shifen is in tegenstelling tot die van Wulai juist heel breed en wat minder hoog. We vonden het allebei wel heel gaaf om te zien. Wat een geluid komt er van zo'n waterval af als je er zo dichtbij staat. Nadat we daar wat hebben rondgelopen en wat foto's hebben gemaakt zijn we terug naar het centrum van het dorpje gegaan om daar te kijken naar hoe mensen hun eigen lantaarn oplaten.Als je je eigen lantaarn oplaat, mag je er eerst op schrijven aan alle vier de kanten. De meeste mensen schrijven er wensen op voor een goede gezondheid, geluk of geld. Als je daarmee klaar bent, hou je hem met z'n allen vast zodat de verkoper hem aan kan steken. Daarna wordt er nog even een foto gemaakt en loslaten maar!

De zondag daarop vond in Shifen het jaarlijkse lantaarnfestival plaats. Dat is ieder jaar aan het eind van Chinees nieuwjaar. Daar mochten wij natuurlijk ook niet ontbreken, dus samen met Tirza, Daphne, Tamara en haar moeder zijn we daar naartoe gegaan. Maar daar vertel ik de volgende keer wel weer over want ik heb jullie nu wel weer lang genoeg bezig gehouden.