health exam, fire drill en orientatiedag
Blijf op de hoogte en volg Devi
15 September 2012 | Taiwan, Taipei
Na een week in de kamer te hebben gezeten die ik nu voor tien maanden 'mijn' kamer mag noemen, voel ik me hier al helemaal thuis. Dit komt mede doordat mijn kamergenoot een vriendin is uit Leiden en wij dus goed met elkaar op kunnen schieten.
Laat ik maar beginnen waar ik vorige week gestopt was. Na een week van laat naar bed gaan en 'vroeg' opstaan (8/9 uur) was dan eindelijk weer het weekend aangebroken. Dat betekende dat ik zaterdag eerst dus heerlijk uit kon slapen en pas om half twaalf wakker werd. Dit was eigenlijk niet volgens de planning want ik had met Tirza en Daphne (twee andere studiegenootjes uit Leiden) afgesproken dat we om twaalf uur boodschappen zouden gaan doen bij de Carrefour (ja zelfs die zit in Taipei!) Uiteindelijk gingen we pas om een uur of een daarheen. Zelf was ik nog nooit bij de Carrefour geweest maar Tirza wel. Na een uurtje reizen met het openbaar vervoer waren we er, en wat was ik blij om even lekker in een, voor Chinese termen 'Westerse' winkel, mijn boodschappen te doen. Ik moet zeggen dat het nog steeds niet de Carrefour is zoals wij die kennen maar het komt toch in de buurt. Wat wel een tegenvaller is van onze dorms, is dat we geen keukentje of ook zelfs maar een koelkast hebben om dingen koud in te bewaren. En aangezien het bijna iedere 25 tot 35 graden is, is het niet zo handig om dingen als frisdrank, chocolade of zelfs fruit mee te nemen. Het enige wat ik dus eigenlijk heb gekocht zijn wat spullen voor op de kamer en verder wat snaaigoed en wat appels (die bederven niet zo snel).
Zaterdag was het trouwens ook 'zwarte zaterdag' hier op de campus: alle lokale studenten konden vanaf vandaag ook de dorms in dus het was een en al drukte overal. Toen ik 's avonds nadat ik gegeten had terugliep naar mijn kamer, viel me meteen op hoeveel drukker het was op de campus. Ineens zag je overal studenten zitten die met elkaar zaten bij te kletsen over de vakantie of die aan het gitaarspelen waren of aan het zingen. De sfeer voelde echt goed. Nu ineens had ik pas echt het gevoel dat ik ook daadwerkelijk op een campus zat.
Zondagochtend konden we allemaal weer heel vroeg opstaan want het was health examination dag. In Nederland heb ik al zo'n dergelijke gezondheidstest gehad voor het aanvragen van een visum, maar deze was dus blijkbaar niet goed genoeg voor NCCU zelf. Vanaf acht uur kon je terecht en wij wilden er zo vroeg mogelijk zijn om lange wachttijden te voorkomen. Gelukkig ging het allemaal erg snel. Eerst werd je gewicht, lengte en omvang bepaald, en daarna kwam het ergste: in een potje plassen. Gelukkig lukte het mij de eerste keer, want het was dus ook meteen de eerste keer voor mij op een hurktoilet! Voor twee anderen van ons was het nogal een probleem, die waren dan ook pas klaar toen ik al met met alles klaar was. Wat ze verder nog van me wilde weten was of ik kleurenblind was, hoe goed of slecht ik kon zien, hoe mijn gebit eruit zat, of ik wel goed kon horen, of mijn hart geen rare geluidjes maakte en als laatste of mijn bloed niet toevallig vreemde dingen bevatte. Kortom, een bezig ochtendje was dit.
Maandag heb ik meteen alweer twee uur van mijn les gemist omdat er een verplichte fire drill op het programma stond voor alle studenten die in een kamer verblijven op de campus. Dit was pure tijdverspilling. Iedereen moest verzamelen in het auditorium van het Arts and Culture Centre waar vervolgens een man een toespraak hield in het Chinees. Daarna liet hij nog een paar hele smerige filmpjes zien over wat er kan gebeuren bij brand. Ten slotte werden we in vier groepen verdeeld en moesten we vier dingen doen: in een aardbevingsimulator staan, een brandslang vasthouden, een kamer vol rook trotseren en met een brandblusser een klein vuurtje uitmaken. Behalve de kamer vol rook trotseren heb ik verder niets gedaan omdat er gewoonweg teveel studenten waren om iedereen alles een keer te laten doen.
Dinsdag heb ik ook geen les gehad omdat het orientatiedag was. Ook al dacht ik eerst dat dit heel nuttig zou zijn, viel het allemaal uiteindelijk wel mee. De mensen die een full time Mandarin Programme doen, zijn vanaf 3 september al begonnen, terwijl studenten die om andere redenen hier studeren pas de 17e beginnen. Veel van de informatie die we bij deze bijeenkomst kregen wisten we dus eigenlijk al omdat wij nu bijna alles wel zo'n beetje hebben geregeld.
Donderdag mocht ik dan eindelijk mijn ARC ophalen. Omdat ik donderdagmiddag mijn eerste presentatie moest houden en vrijdag een dictee had, heb ik hem samen met Daphne en Tirza op vrijdagmiddag opgehaald. Ook dit is vanaf waar ik zit weer eerst drie kwartier reizen met het openbaar vervoer. Maar ja, nu mag ik dan toch echt officieel een jaar in Taiwan verblijven! Hierna hebben we weer allemaal lekkers ingeslagen bij de Carrefour, want nu waren we toch dichtbij. Ten slotte zijn we weer teruggegaan richting de campus om tegenover de universiteit pasta te gaan eten. De meeste pasta hier smaakt totaal niet naar de pasta die wij gewend zijn, maar mijn buddy vertelde dat ze bij dit restaurant wel degelijk goede pasta verkopen. En dat was het ook. Ze verkochten er alleen spaghetti of risotto en dan met verschillende sauzen. Gehakt door de spaghetti kennen ze niet, maar wel kip en heel veel groente. Voor Taiwanese prijzen was het best duur te noemen, maar ja, het weekend is begonnen dus dan mag het toch?
Omdat ik nu eindelijk mijn ARC heb, kan ik nu de laatste dingen regelen. Vanochtend wilde ik een bankrekening openen, maar het postkantoor was helaas dicht. Dus dat meot dan maar wachten tot maandag. Wel heb ik een Taiwanese simkaart gehaald dus voor degene die nog ooit van plan zijn om mij te bellen, mijn telefoonnummer is: +886983741745
Voor degene die mijn adres nog wilde hebben:
No. 64, Sec. 2, ZhiNan Rd., Wenshan District,
Taipei City 11605, Taiwan, R.O.C.
台北市文山區指南路二段64號自強九舍D118
Ik zou zeggen, gewoon kopieren, plakken in een word-document, uitprinten en op de envelop plakken ;)
-
24 September 2012 - 06:22
Michel Catsklopping:
Hey lieffie alles goed. Ik ben blij dat je je nu een plek heb waar je de komende jaar thuis kan noemen.
Ook lekker dat je met Tamara zit en niet net een onbekende.
Nou lekker al die fire drills. Maar ja het is wel belangrijk datje weet wat he moet doen als er brand uit breekt.
Maar wel jammer dat je niet alle simulaties kon doen maar ja.
Je heb nu een nieuw nummer?
Maar gelukkig spreek ik je bijna elke dag via msn of Skype..
Nou moppie heel veel sucses met je presentaties en veel plezier.
Dikke kus en knuffel je mannetje die van je houd.
Ik zal je een kaartje sture.
Ik kopiër dat adres wat je zeg en plakken.
Xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley